Interwencje prenatalne u płodów z wadami dysraficznymi – aktualne możliwości
Słowa kluczowe / Keywords:
Streszczenie:
Rozszczep kręgosłupa (łac. spina bifida) jest najczęstszą wadą rozwojową układu nerwowego. Częstość występowania wynosi w różnych rejonach
świata od 0,3 do 5/1 tys. żywo urodzonych noworodków. Wada powstaje na wczesnym etapie życia płodowego, jednak jak dotychczas nie wykazano jednoznacznie jej przyczyny. Aktualnie uważa się, że jednym z najistotniejszych czynników prowadzących do rozszczepu kręgosłupa jest niedobór kwasu foliowego w organizmie matki przed ciążą i w czasie jej trwania. Pierwsze próby leczenia rozszczepu kręgosłupa były podejmowane już w starożytności. Rozwój wiedzy na temat etiologii i skutków spina bifida oraz rozwój technik chirurgicznych pozwoliły na wprowadzenie nowych metod leczenia nie tylko samej wady, lecz także jej powikłań. Od 25 lat w USA i 20 lat w Europie przeprowadzane są prenatalne operacje zamknięcia rozszczepu kręgosłupa. Pierwszą opercję zamknięcia rozszczepu kręgosłupa u płodu w Europie przeprowadził zespół lekarzy Śląskiego Uniwersytetu Medycznego w Katowicach: chirurdzy dziecięcy z Kliniki Chirurgii i Urologii Dziecięcej w Katowicach oraz zespół położników ze Śląskiego Centrum Ginekologii, Perinatologii i Chirurgii Płodu w Bytomiu. Analiza porównawcza pacjentów operowanych pre- i postnatalnie z powodu rozszczepu kręgosłupa wykazała, że dzieci operowane prenatalnie ponad 2-krotnie rzadziej wymagają założenia zastawki komorowo-otrzewnowej z powodu wodogłowia. Prenatalna operacja przepukliny oponowo-rdzeniowej, dzięki skróceniu czasu ekspozycji rdzenia kręgowego i nerwów rdzeniowych na toksyczne działanie płynu owodniowego oraz ekspozycji na urazy mechaniczne, zwiększa szansę na poprawę funkcji narządów układów ruchu, moczowego i pokarmowego, dzięki czemu w sposób istotny statystycznie wpływa na poprawę jakości życia dzieci z rozszczepem kręgosłupa.
Standardy Medyczne/Pediatria 2025, T. 22, 182-189
Abstract:
Spina bifida is the most prevalent developmental defect of the nervous system. In different regions of the world it affects from 0.3 to 5 per 1000 of living neonates. It is known that the defect develops during the early fetal life however no explicit cause has been found yet. Recently it has been accepted that one of the major factors contributing to spina bifida is deficiency of folic acid in the mother’s body before and during pregnancy. The first attempts to cure myelomeningocele were taken in ancient times. The development of knowledge about the etiology and effects of spina bifida and the development of surgical techniques have made it possible to introduce new methods of treating not only the defect itself, but also its complications. Prenatal spina bifida closure surgeries have been performed for 25 years in the US and 20 years in Europe. The first fetal spina bifida closure surgery in Europe was performed by a team from the Silesian Medical University in Katowice: pediatric surgeons from the Department of Pediatric Surgery and Urology in Katowice and a team of obstetricians from the Silesian Center for Gynecology, Perinatology and Fetal Surgery in Bytom. A comparative analysis of patients operated on pre- and postnatally for spina bifida showed that children operated on prenatally were more than 2 times less likely to require ventriculoperitoneal valve placement for hydrocephalus. Prenatal surgery for spina bifida, by reducing the time of exposure of the spinal cord and spinal nerves to the toxic effects of amniotic fluid and exposure to mechanical trauma, increases the chance of improving the function of the organs of the musculoskeletal, urinary and digestive systems, thus statistically significantly improving the quality of life of children with spina bifida.
Standardy Medyczne/Pediatria 2025, T. 22, 182-189
Strona przeznaczona dla lekarzy i osób pracujących w ochronie zdrowia. Wchodząc tu, potwierdzasz, że jesteś osobą uprawnioną do przeglądania zawartych na tej stronie treści.