Acyduria 3-metyloglutakonowa − częstość występowania, interpretacja, rekomendacje
Słowa kluczowe / Keywords:
Streszczenie:
Cel: Acyduria 3-metyloglutakonowa (3-MGA-uria) jest specyficznym markerem wad metabolizmu związanych z mutacjami w genach AUH, SERAC1,
TAZ, CLPB, OPA3, DNAJC19, TMEM70. Celem pracy było opracowanie zaleceń w różnicowaniu 3-MGA-urii, w tym wskazań do badania molekularnego.
Materiał i metody: Z grupy ponad 70 tys. dzieci poddanych analizie profilu kwasów organicznych metodą GCMS wyselekcjonowano 356 pacjentów
ze wzrostem wydalania kwasu 3-MGA. W analizie uwzględniono wiek pacjenta, specyficzność objawów klinicznych oraz nasilenie 3-MGA-urii.
Obecność specyficznych objawów klinicznych (oraz dostępność materiału do badań genetycznych) stanowiła podstawę ukierunkowania diagnostyki
molekularnej. W analizie uwzględniono wszystkie dostępne wyniki badań metabolicznych i molekularnych.
Wyniki: Pozytywny wynik diagnostyki molekularnej uzyskano w grupie wątrobowej (43,9%) oraz neurologicznej ze współistnieniem neutropenii
(53%) lub niedosłuchu (80%) oraz w grupie kardiologicznej (25%). Rozpoznanie ustalone zostało łącznie u 48 spośród 94 pacjentów poddanych diagnostyce
molekularnej i metabolicznej (51,1%). U 18 pacjentów wykryto mutacje w genach SERAC1, TMEM70, CLPB i TAZ, specyficznie związanych
z 3-MGA-urią. Rozpoznanie ustalono u 75% noworodków, w tym defekty specyficznie związane z 3-MGA-urią oraz inne defekty (hiperamonemia
typu I, zespół SLO). W grupie badanych dzieci powyżej 1,5 roku życia rozpoznawano głównie glikogenozy wątrobowe i różne mitochondriopatie, ale
nie wykryto żadnego defektu związanego specyficznie z 3-MGA-urią.
Wnioski: Wyniki badań wskazują, że postępowanie diagnostyczne w przypadkach 3-MGA-urii powinno być uzależnione od jej nasilenia, wieku pacjenta
oraz charakteru dominujących objawów klinicznych.
Abstract:
Objectives: 3-methylglutaconic (3-MGA) aciduria is a specific marker of metabolic defects associated with mutations in the: AUH, SERAC1, TAZ, CLPB, OPA3,
DNAJC19, TMEM70 genes. The aim of the study was to develop recommendations for 3-MGA-urii differentiation, including indication for molecular testing. Material and methods: 356 cases of 3-MGA-uria revealed among more than 70,000 GC-MS organic acid profiles in urine were included in
the study. Age of screening (onset), specific clinical symptoms, and 3-MGA-urii excretion amounts were analyzed. Presence of specific clinical
symptoms (and DNA availability) were the basis of qualification for molecular study. All available molecular and metabolic data were included
in the analysis.
Results: Positive results of molecular diagnostics were received in phenotypes dominated by involvement of liver (43,9%), central nervous
system with neutropenia (53%) and deafness (80%), and in heart (25%). Definite diagnosis was established in 48 out of 94 studied patients
(51,1%). In 18 of these, the defects of genes specifically associated with 3-MGA-uria (SERAC1, TMEM70, CLPB, TAZ) were detected. In 75% of
neonates, mutations in genes specifically associated with 3-MGA-uria or other defects (hyperammonemia type I, SLO syndrome) were identified.
In older age group (>1.5 years), the positive DNA results were not connected with 3-MGA specificity and were found occasionally (glycogen
storage disease, mitochondrial disorders).
Conclusions: Results of the study indicate that the diagnosis of 3-MGA-uria should be based on the severity of the disease, patient’s age
and the nature of the dominant clinical symptoms.
